O patronie

Zarys

Stefan Kuryłowicz Architekt, profesor, jeden z najbardziej wpływowych twórców w historii polskiej architektury, autor i współautor wielu prestiżowych obiektów nagradzanych w konkursach krajowych i zagranicznych. Urodził się 26 marca 1949 roku w Warszawie w rodzinie architektów. Architektami byli zarówno jego ojciec, Witold, jak i matka, Janina. Stefan Kuryłowicz poszedł w ich ślady i ukończył Wydział Architektury na Politechnice Warszawskiej. Z uczelnią tą pozostał związany przez wiele lat. W pracy dydaktycznej i projektowej kierował się przekonaniem, że zawód architekta jest zawodem zaufania publicznego, a zatem ciąży na nim obowiązek konfrontacji własnej twórczości z opinią publiczną. Jego pomysły, zrealizowane na ich podstawie budynki, a także twórczość teoretyczna zmieniły oblicze postkomunistycznej Warszawy i wywarły duży wpływ na przyszłe pokolenia architektów. Stworzona przez niego Pracownia Kuryłowicz & Associates w śmiały sposób łączy kreatywną twórczość architektoniczną z wymogami biznesowymi i rynkowymi. Prywatnie Stefan Kuryłowicz był mężem architekt Ewy Kuryłowicz, z którą współpracował, ojcem dwójki synów – Michała i Marka, bratem bliźniakiem siostry Aliny oraz starszym bratem Justyny. Był także entuzjastą sportu, uczestnikiem biegów maratońskich, żeglarzem, narciarzem, pilotem samolotowym, członkiem Aeroklubu Warszawskiego, a także pasjonatem podróżowania. Był człowiekiem pełnym sympatii i serdeczności do ludzi, z którymi i dla których pracował.

  • 1949
    Stefan Kuryłowicz urodził się 26 marca 1949 roku w Warszawie, gdy oboje jego rodzice, Witold i Alina, byli jeszcze studentami Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej.
  • 1972
    Początkowo myślał o studiach na AWF-ie. O zmianie planów przesądził list nadesłany przez przebywającego na emigracji ojca. Tak korespondencję tę wspominał sam Kuryłowicz: „[Ojciec] Na pięciu stronach tłumaczył, co robią ci, którzy skończyli architekturę. Następne pięć stron było o tym, jakie nieszczęścia spotykają młodych, którzy nie studiowali architektury. Ostatnie pół strony zajmowały groźby. Napisał, że mnie wydziedziczy – do tej pory nie wiem z czego. Poszedłem więc na architekturę.” Podążył śladem rodziców i w 1972 roku uzyskał dyplom Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej. W tym samym roku rozpoczął tam też pracę.
  • 1974
    Początek kariery młodego absolwenta studiów architektonicznych związany był z budynkami teatralnymi i operowymi. Pierwsze konkursy, które wygrywał wraz z zespołem przyjaciół, dotyczyły m.in. Opery Bałtyckiej w Gdańsku (1974 r.), Filharmonii we Wrocławiu (1975 r.), Opery w Damaszku (2. nagroda, 1979 r.). Tej tematyce poświęcona była także jego rozprawa doktorska z roku 1987 zatytułowana „Wpływ uwarunkowań zewnętrznych na kształt przestrzenny zespołów teatralnych”. Jednak jego pierwszą realizacją była budka z kiełbasą na Kępie Potockiej.
  • 1977
    Od roku 1977 do 1999 pracował w Pracowni Projektowania Architektury Przemysłowej i Wielkoprzestrzennej na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej, a w 1999 został jej kierownikiem. Profil tej pracowni ukształtowany został przez jej założyciela, prof. Jerzego Hryniewieckiego, a kontynuowany był przez prof. Macieja Gintowta. Chociaż Stefan Kuryłowicz zdecydował się na założenie własnej praktyki zawodowej, nigdy nie porzucił pracy na macierzystej uczelni i z entuzjazmem podchodził do kształcenia młodych architektów. Był promotorem przeszło 100 dyplomów, z których wiele otrzymało nagrody w konkursach krajowych i międzynarodowych, a w 2009 roku dostąpił zaszczytu wpisania do Złotej Księgi Absolwentów Politechniki Warszawskiej.
  • 1983

    W 1983 roku założył Autorską Pracownię Architektury Kuryłowicz (w skrócie APA Kuryłowicz), działającą w ramach grupy pracowni architektonicznych Autorskie Pracownie Architektury Przedsiębiorstwo Państwowe, a siedem lat później, w 1990 r. przekształcił ją w Autorską Pracownię Architektury Kuryłowicz & Associates. Jako generalny projektant i prezes tej pracowni był współautorem wielu prestiżowych obiektów nagradzanych w konkursach krajowych i zagranicznych. Najważniejsze z nich to: Dom Towarowy VitkAc w Warszawie; budynki biurowe w Warszawie: Prosta Tower, Focus Filtrowa, Wolf Nullo, Królewska; siedziby firm: PLL LOT, Fuji Film Poland, Emi Pomaton, Avon i Reprograf; budynki przemysłowe: Avon Cosmetics w Garwolinie, Arcon ISC w Warszawie, Ostervijg w Nieporęcie. Był też projektantem budynków i osiedli mieszkaniowych m.in.: osiedle Eko Park i Marina Mokotów w Warszawie, budynków hotelowych: Hilton w Gdańsku, Hilton Doubletree w Łodzi, Mariott Courtyard przy lotnisku im. Chopina w Warszawie oraz kościołów: w Nowym Dworze Mazowieckim, na osiedlu Widzew w Łodzi, w Grodzisku Mazowieckim, na osiedlu Wierzbno w Warszawie. Wśród wymienionych powyżej budynków same biurowe otrzymały wiele nagród i wyróżnień, zaś zespół A-4 z osiedla Eko Park otrzymał nagrodę podczas wystawy rocznicowej Architects’ Council of Europe jako jedyna polska realizacja prezentowana w Parlamencie Europejskim w Brukseli w roku 2010.

    Prezentacje budynków i projektów powstałych pod kierownictwem Stefana Kuryłowicza omawiane były w rodzimych i zagranicznych publikacjach książkowych, m.in. w The Phaidon Atlas of the Contemporary World Architecture (Phaidon Press, London, New York 2003), Materials for Architectural Design (Laurence King Publishing, London 2006), oraz w wielu czasopismach, m.in. w: „Architectural Review”, „World Architecture”, „Architektura-murator” czy „Architektura & Business”. Firma Kuryłowicz & Associates realizowała swoje projekty zarówno w wyniku wygranych konkursów (Narodowe Forum Muzyki we Wrocławiu w 2005 r., Budynek Wydziałów Językowych dla UW w 2006 r., Kampus Ochota dla UW w 2007 r. czy zespól biurowo-handlowy Supersam w Warszawie w 2007 r.), jak i w ramach wieloletniej współpracy z prywatnymi inwestorami (Wolf Immobilien Polen, Echo Investment, GTC, Qualia Investments, Eko Park i inni).

  • 2002

    Uzyskał stopień doktora habilitowanego na podstawie pracy „Architektura – idea i jej realizacja 1998–1999” (Wydawnictwo Politechniki Krakowskiej, Kraków 2000).

    W latach 2002–2006 Stefan Kuryłowicz był pierwszym rzecznikiem odpowiedzialności zawodowej Izby Architektów RP. Ponadto od 1974 r. był także aktywnym działaczem Stowarzyszenia Architektów Polskich SARP, jego wielokrotnym wiceprezesem i sędzią konkursowym. Z ramienia SARP pracował również w Międzynarodowej Unii Architektów UIA.

  • 2003
    Otrzymał Honorową Nagrodę Stowarzyszenia Architektów Polskich.
  • 2009
    Otrzymał nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za wybitne osiągnięcia.
  • 2010
    W roku 2010 został zaproszony do 5-osobowego Komitetu Doradczego Sekretarza Generalnego ONZ ds. Przebudowy Siedziby Organizacji Narodów Zjednoczonych w Nowym Jorku. W pracach Komitetu uczestniczył do czerwca 2011 roku.
  • 2011
    6 czerwca 2011 roku Stefan Kuryłowicz zginał w katastrofie lotniczej w hiszpańskiej Asturii. Został pochowany w Alei Zasłużonych, tzw. Profesorskiej, na Powązkach Wojskowych w Warszawie.

Nagrody

Laureat Nagrody Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za rok 2009 oraz Honorowej Nagrody Stowarzyszenia Architektów Polskich za rok 2003. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi za udział w projektowaniu i realizacji Terminalu Lotniczego Warszawa-Okęcie z tytułu funkcji Głównego Projektanta Rejonu Międzynarodowego Dworca Lotniczego w Warszawie (1992) oraz Nagrodą II stopnia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa za wybitne osiągnięcia twórcze w dziedzinie Architektury i Budownictwa za zrealizowany projekt siedziby firmy Fuji Film – Polska w Warszawie przy ul. Płowieckiej (1994). W 2009 r. wpisany do Złotej Księgi Absolwentów Politechniki Warszawskiej. Nagrodzony licznymi nagrodami za zrealizowane obiekty, w tym: Nagrodą Roku SARP za realizacje: osiedla Eko Park (2002), Centrum Biurowego „Focus Filtrowa” (2001), Arcon ISC (1998) i Fuji Film (1995); czy Nagrodą Główną w konkursie „Życie w Architekturze” za realizacje: „Focus Filtrowa” (2002), budynku biurowego „Nautilus” (2000), rezydencji Ambasadora Korei Południowej w Aninie (2000) i Hector SA na ul. Gwiaździstej (1995). W ramach organizowanego przez PZITB i Ministerstwo Infrastruktury konkursu na Budowę Roku jego projekty zwyciężyły w 2000 r. (siedziba PLL LOT), 2001 r. (Centrum Biznesowe „Focus Filtrowa”), 2003 r. (fabryka kosmetyków Avon w Garwolinie). Jego realizacje – „Nautilus” (2000), „Avon Cosmetics” (2003) i „Królewska” (2004) – zdobyły też tytuł „Ulubionego Budynku Warszawy”. Stefan Kuryłowicz jest laureatem wielu nagród w konkursach architektonicznych SARP-u i UIA, w tym za: terminal lotniczy w Kielcach (2009), stadion piłkarski w Białymstoku (2007), zespół dydaktyczny „Zgrupowania Ochota” dla Uniwersytetu Warszawskiego (2007), budynek Filologii i Lingwistyki Uniwersytetu Warszawskiego (2006), projekt centrum Katowic (2006), Salę Koncertową i Placu Wolności we Wrocławiu (2005), Rondo Dmowskiego w Warszawie (2004), kompleks obiektów w pobliżu Ronda ONZ w Warszawie (1995/1996), koncepcję przebudowy Placu Krasińskiego w Warszawie (1989), kościół Corpus Christi w Łomży (1987), kościół Świętej Dziewicy Jasnogórskiej w Łodzi (1981), Centralny Bank w Trypolisie (1980), Teatr Narodowy i Operę w Damaszku (1979), Filharmonię we Wrocławiu (1975), Operę Bałtycką w Gdańsku (1974).